|
|
Post by soniafrancesca on Jul 2, 2011 3:58:52 GMT 8
Hatred and anger were the things Ive been learning to get rid off since highschool. Bayolente akong teenager, at ilang tao na rin ang nasaktan ko sa tuwing magagalit ako noon. Nakakahiya mang aminin pero nang minsang nasuntok ko ang kapatid ko at nakita ko siyang nangitim at nahirapang huminga, I swore to myself I would never let anger get hold of me again. Pero tao lang tayo at hindi talaga maiiwasang magalit minsan. 'Yun lang, wag nating hayaan na iyon ang kumain sa pagkatao natin.
'Yung mga nakilala ko through my works, halost lahat sila nagsasabing ako raw ang tipo ng taong hindi marunong magalit. Not true. Nagagalit din ako. Yun nga lang, hindi ako nagbababad sa ganong emosyon. Ayoko ng negative vibes, nabubuhay ang mga little monsters sa loob ko, eh. Dun naman sa mga taong ka-close ko, abnormal, santa, banal, plastik at sira-ulo ang tag sa akin dahil sa ugali kong iyon. Hindi lang nila alam, na inabot ako ng ilang milenyo bago ko nalagpasan ang mag-let go ng galit kapag may mga taong nang-aabuso sa akin. I wanted to go to heaven when I die, kaya kinakarir ko ang maging mabait. ;D
A lot of people think that getting angry all the time was cool. They didnt know that it was draining them of a chance to enjoy good things in life. Belive me, ive been there. And i would never ever want to go back to Angry Land again. Life is too short to spend hating other people. Mahirap magpatawad pero kaya. Konting adjust lang iyan ng pride.
And of course, learning how to forgive through Jesus, who was doing a wonderful job helping me quench those little monsters inside me.
|
|
|
|
Post by soniafrancesca on Jul 2, 2011 11:04:51 GMT 8
“AKO, SI MARIA FILOMENA DE GUZMAN STO. DOMINGO, may mahabang pangalan pero hindi nagrereklamo, ay nakarating na rin sa wakas sa bansang kanyang pinakamimithing matapakan.” Maria planted her feet on the ground the moment she stepped out of the Narita Airport. “Japan. Land of the rising sun. Hmm, saan ba banda rito nagra-rise ang sun nila? Kaliwa? Kanan? Eh…"
Maria and Aoi now on Sonia Francesca's menu.
Nilayasan ko muna sandali ang kadramahan sa buhay ni SSK sa Blue Night. Ayokong nasasaktan ang lolo mo, eh. Hay...wawa naman si SSK ko...
|
|
|
|
Post by soniafrancesca on Jul 2, 2011 20:28:16 GMT 8
*Maria's adventure. Ole!*
Tumingala siya sa maaliwalas na kalangitan ng Japan at napangisi. Kahit nasaan siyang sulok ng daigdig, bitbit pa rin niya ang kapraningan niya. Ayos lang. Wala namang nakakaintindi ng kabaliwan niyang iyon lalo na sa bansang marami ang praning.
“Yosh! This is where I really belong.” Lumingon-lingon siya sa paligid sa paghahanap sa kanyang sundo. “Nasaan na ba ang magaling kong kuya na iyon? Hay naku. Nakarating na’t lahat sa Japan, hindi pa iniwan sa Pilipinas ang Filipino time niya. Talaga nga naman…”
Balak sana niyang mag-ikot-ikot muna habang hinihintay ang nakatatandang kapatid na magsusundo sa kanya roon. Kaya lang baka biglang dumating ang Kuya Jay niya at hindi siya maabutan doon e mag-alala pa ito. Kaya tumambay na lang siya sa gilid ng sidewalk na iyon at inupuan ang maleta habang naghihintay. Inaliw na lang niya ang kanyang sarili sa pagbo-boy watching ng mga guwapo at guwapitong Hapon.
“I could do this thing forever. Yay!” nakangisi niyang sambit nang may dumaang dalawang naka-amerikanang Hapon sa tabi niya. “Makapag-rate nga ng mga cutie pie dito, at honey pie doon. Pampalipas ng oras.”
Isa-isa niyang hinagilap ang magagandang lahi ng Hapon na nagkalat sa kanyang paligid. Parang gusto tuloy niyang humilata nang mga sandaling iyon sa sobrang kasiyahang nararamdaman.
|
|
|
|
Post by soniafrancesca on Jul 2, 2011 20:34:04 GMT 8
Halatang more than twenty four hours ng walang tulog...
|
|
|
|
Post by soniafrancesca on Jul 4, 2011 15:33:27 GMT 8
Enjoying free wifi at SM Centerpoint.
|
|
|
|
Post by soniafrancesca on Jul 4, 2011 15:34:29 GMT 8
... at talagang ginawa kong Twitter ang forum thread na ito. Iba na talaga ang sira ulo. Hoho!
|
|
|
|
Post by soniafrancesca on Jul 7, 2011 1:16:00 GMT 8
After months of not being together, nor even talking to each other, tonight two of my best buddies in the world finally had the chance to talk with each other again. Masaya ako na makita silang nag-uusap ulet, nagtatawanan at nagpapalitan ng kuru-kuro. Wala akong pakialam kung ano ang maging tingin ng ibang tao sa kanila. Basta para sa akin, it was great being with them again. Sabi sa inyo eh. Forgiveness is just giving your heart a little space to forgive. Or something like that. Marami pa sigurong kailangang maayos sa pagitan naming lahat. But for now, I'll be contented having them both again in my life. Friends will always be friends...no matter what happens.  |
|
|
|
Post by pretskipopski on Jul 8, 2011 1:23:58 GMT 8
buwahahaha! impernes, sa tagal kong indi nakakadalaw dito, nakalimutan ko na ang username na gamit ko.. heniweys, uu, MAGANDA talaga ung wento ni Uruhahaha! as in.. nakakakiliiiiig i love uruhahahaha and lauren! banzai! sinira ko ang thread mo mudrabels dahil sa pagsingit ko.. dont mind me.. just continue~ |
|
|
|
Post by soniafrancesca on Jul 8, 2011 23:17:14 GMT 8
Talaga.  |
|
|
|
Post by soniafrancesca on Jul 8, 2011 23:21:48 GMT 8
Natiyempuhan ko ulet ang isang episode ng Dont Tell My Mother ni Diego Bunuel sa National Geographic noong nakaraang araw. Habang pinapanuod ko siyang 'kinikidnap' ng mga badaf ng Beirut, Lebanon, bigla kong naalala si Horacio Esteban aka Haru ng Calle Pogi. Si Diego kasi ang naging inspirasyon ko para sa character ni Haru. So, here's Haru in real life. I hope Mr. Bunuel wouldn't mind me posting here his pix hehe!  at the airport. Ang angas ng arrive.  27 Days without shower. Pogi pa rin.  Chopper dude.  In Congo. Buwi: Pogi nga. Pero mas pogi pa rin ako. Macho pa. Waki: Kayo pogi. Ako guwapo. Lian: Define pogi. Define guwapo. Haru: Inggit lang kayo. Wala kayong picture na proof ng ka-pogi-an ninyo. *royal rumble* Bucho: Tumahimik kayo kung ayaw ninyong tusukin ko kayo ng malulupit na tinik ng cactus ko. |
|
|
|
Post by soniafrancesca on Jul 9, 2011 0:18:37 GMT 8
Na-miss ko tuloy bigla ang Calle Pogi boys. 'Yung Calle Pogi Dos, kelan kaya namin mahaharap isulat ni Pret? Hmm, may ilalampaso akong team sa Liga ng Basketball sa Calle Pogi Dos. *evil laugh*
|
|
|
|
Post by soniafrancesca on Jul 9, 2011 11:45:27 GMT 8
Released na sa CEBU ang first book ng Stallion: Revisited on July 22 at Metro Gaisano Colon.  Medyo hindi ako satisfied sa cover. Dahil ako'y lumalayo na sa mga singkit haha! Anyway, nasa akin pa ang pinagkuhaan ko ng image ni Dylan. Here he is.  Hindi po iyan si Phil Younghusband ha? Paglilinaw lang. |
|
|
|
Post by soniafrancesca on Jul 9, 2011 11:57:13 GMT 8
Ang lalaki naman ng files ng mga pix ko hahaha!
|
|
|
|
Post by soniafrancesca on Jul 9, 2011 12:01:44 GMT 8
 I miss Alucard and his gang....  |
|
|
|
Post by soniafrancesca on Jul 9, 2011 12:16:55 GMT 8
I found this while lurking at my photobucket account. The original concept ng Calle Pogi.  |
|
